Met vereende passen stapt kerkelijk werker Leo Bles op de deur van het eeuwenoude hervormde kerkje van Wijnjewoude af. Pal voor de deur blijft hij staan. ,, Hier heb ik gistermiddag een man van 59 jaar gedoopt. Kinderbijbel, zondagschool, kerkdiensten, ze waren hem vreemd. Tot hij een jaar geleden deze kerk binnenstapte en trouw bleef komen. Verwondering, dat zeker. Maar vooral is het voor mij een teken van hoe Gods liefde mensen grijpt”.
Blees is naast de kerk van Wijnjewoude ook verbonden aan de gemeente van Dorkwerd. “Een predikant uit Friesland op missie in Groningen”, grapt hij. In de noordelijke provincies geldt hij als een voorvechter voor een goede rechtspositie voor kerkelijk werkers, Een groep werkers die in zijn ogen zelf te weinig boven het maaiveld uitkomt. En menig preekvoorziener heeft hij uit hun ‘lijden’ verlost. Tweemaal preken op een zondag is heel normaal, driemaal preken allang geen uitzondering meer. ,,Ik voel het als een verantwoordelijkheid naar God toe. Zijn onmetelijke liefde door te geven”. Een van zijn favoriete teksten komt uit Lucas 19: “De Mensenzoon is gekomen om te zoeken en te redden wat verloren was”.

De volle agenda weerhield het synodelid Blees niet om dit voorjaar in te gaan op de vraag om lid te worden van het moderamen (= dagelijks bestuur synode PKN). Er volgde een gesprek en nog dezelfde avond de boodschap: we willen je graag voordragen. Deze keer geen direct antwoord. De vraag vergde overleg in huize Blees. “Toen mijn vrouw stelde dat ik met hulp van Gods Geest het best aan kon, gaf dat de doorslag en mij opnieuw het gevoel dat het die Geest is die mij leidt”.

Nu, enkele maanden later, noemt Blees het moderamen een fijn stel mensen. Natuurlijk zijn er verschillen maar allen zoeken naar oplossingen. In welk hokje hij past? “Ik laat me niet in een bepaalde hoek dringen, ik noem mij zelf vrolijk orthodox met een streep onder beide woorden. Ook ben ik best wel eens zwaarmoedig Bijvoorbeeld over de toestand in deze wereld, over de verwoestende oorlogen die maar niet ophouden of als mensen verdriet hebben. Dat raakt me en dan ben ik een andere Leo dan die man die met een lach door het leven gaat”. Zijn werk in het moderamen noemt hij veel omvattend. “Je zit nu aan de andere kant van tafel en er komt heel veel naar je toe. Toch blijf ik vinden dat we het teveel in regels zoeken en dat we als synode te vaak achter de feiten aanlopen. Het kan best wat sneller en minder stroperig.”

Nu de nieuwe ambtsvisie met drie beroepsprofielen – predikant, pastor en kerkelijk werker- in juni zijn aangenomen, mag Blees zich over enige tijd wellicht pastor noemen. Hij schiet in de lach. ,,Ik ben heel erg blij met het onderscheid van een niveau 6-pastor en een niveau 7-predikant. Dat kan het Noorden vooruit helpen met het invullen van de vele vacatures. Maar pastor Blees? In Dorkwerd word ik aangesproken met dominee, in Wijnjewoude mei dumny. Vooral dat laatste hoor ik graag. Want de Friese taal spreekt mij erg aan”. Een overblijfsel van Driesum/Wouterswoude? “Zeker, daar heb ik een mooie tijd gehad.”