Pinksterboodschap 2021
Aan de gemeenten, kerkenraden en voorgangers van de Protestantse Classis Fryslân.
Detail van de preekstoelmozaïeken in de Basilica te Trier
Andere jaren kon ik bedenken wat de leerlingen van Jezus voelden in de dagen voor Pinksteren. Hoe zij samen neerzaten in een bovenzaaltje ergens in Jeruzalem. Verweesd en verlaten. Bezorgd ook. Wat moet er na Jezus’ vertrek van hen terechtkomen?
Dit jaar kan ik het voelen. De leegte, de verwarring. Ruim een jaar missen we onze vertrouwde samenkomsten, ontmoeten we elkaar nauwelijks. En zijn er de vragen. ,,Zal het na coronatijd weer hetzelfde zijn? Zullen wij nog hetzelfde zijn? Wat zouden we willen?”
Sommigen van ons vinden dat de beperkingen nu wel lang genoeg geduurd hebben. Anderen willen nog wat meer geduld betrachten. En soms voelen we zowel het één als het ander binnen onszelf voorbijkomen. Wat zullen we doen, en wat moeten we laten?
We voelen mee met Jezus’ vrienden. Hoe zij met een wat uitgebluste en verwarde geest bij de pakken neerzitten. De één zal dit gedacht hebben, de ander dat hebben gesproken. Maar allen waren zij vervuld van de zorg: hoe komt het straks, hoe gaat het verder?
Misschien hebben ze het ook wel even nodig gehad. Een tussentijd. Waarin wat gewoon is, je is ontvallen. En je gaat nadenken. ,,Waar gaat het om in geloof en kerk en leven en wereld? Bewandelen we wel de goede wegen? Is vernieuwing nodig?”
Zo zitten ze neer, en wachten, op nieuwe geest. Het is niet hun eigen geest die hen overkomt. Die ramen en deuren opent, hen in vuur en vlam zet, hen naar buiten drijft. Het is de geest van Jezus zelf die over hen vaardig wordt. Het is Heilige Geest.
Die Geest wens ik ons allen toe. Het komend Pinksterfeest. En de komende maanden, waarvan we vurig hopen dat met de samenleving ook het kerkelijk leven weer geopend wordt. We elkaar weer ontmoeten zullen. We de sterren weer van de hemel zullen zingen.
Dat zal de Geest zijn van ‘voed het oud vertrouwen weder’. En het zal ook ‘een nieuwe geest in ons’ zijn. Nieuw vertrouwen dat ons overkomt. Nieuwe wegen die we vinden. Moge de Geest van Pinksteren ons overkomen en ons meenemen.
Schep, God, een nieuwe geest in mij
een geest van licht, zo klaar als Gij
dan doe ik vrolijk wat Gij vraagt
en ga de weg die U behaagt
Liedboek Zingen en bidden in huis en kerk 834:2
Ik wens u een gezegend Pinksterfeest.
Wim Beekman,
classisdominee Fryslân
Aan de gemeenten, kerkenraden en voorgangers van de Protestantse Classis Fryslân.
Detail van de preekstoelmozaïeken in de Basilica te Trier
Andere jaren kon ik bedenken wat de leerlingen van Jezus voelden in de dagen voor Pinksteren. Hoe zij samen neerzaten in een bovenzaaltje ergens in Jeruzalem. Verweesd en verlaten. Bezorgd ook. Wat moet er na Jezus’ vertrek van hen terechtkomen?
Dit jaar kan ik het voelen. De leegte, de verwarring. Ruim een jaar missen we onze vertrouwde samenkomsten, ontmoeten we elkaar nauwelijks. En zijn er de vragen. ,,Zal het na coronatijd weer hetzelfde zijn? Zullen wij nog hetzelfde zijn? Wat zouden we willen?”
Sommigen van ons vinden dat de beperkingen nu wel lang genoeg geduurd hebben. Anderen willen nog wat meer geduld betrachten. En soms voelen we zowel het één als het ander binnen onszelf voorbijkomen. Wat zullen we doen, en wat moeten we laten?
We voelen mee met Jezus’ vrienden. Hoe zij met een wat uitgebluste en verwarde geest bij de pakken neerzitten. De één zal dit gedacht hebben, de ander dat hebben gesproken. Maar allen waren zij vervuld van de zorg: hoe komt het straks, hoe gaat het verder?
Misschien hebben ze het ook wel even nodig gehad. Een tussentijd. Waarin wat gewoon is, je is ontvallen. En je gaat nadenken. ,,Waar gaat het om in geloof en kerk en leven en wereld? Bewandelen we wel de goede wegen? Is vernieuwing nodig?”
Zo zitten ze neer, en wachten, op nieuwe geest. Het is niet hun eigen geest die hen overkomt. Die ramen en deuren opent, hen in vuur en vlam zet, hen naar buiten drijft. Het is de geest van Jezus zelf die over hen vaardig wordt. Het is Heilige Geest.
Die Geest wens ik ons allen toe. Het komend Pinksterfeest. En de komende maanden, waarvan we vurig hopen dat met de samenleving ook het kerkelijk leven weer geopend wordt. We elkaar weer ontmoeten zullen. We de sterren weer van de hemel zullen zingen.
Dat zal de Geest zijn van ‘voed het oud vertrouwen weder’. En het zal ook ‘een nieuwe geest in ons’ zijn. Nieuw vertrouwen dat ons overkomt. Nieuwe wegen die we vinden. Moge de Geest van Pinksteren ons overkomen en ons meenemen.
Schep, God, een nieuwe geest in mij
een geest van licht, zo klaar als Gij
dan doe ik vrolijk wat Gij vraagt
en ga de weg die U behaagt
Liedboek Zingen en bidden in huis en kerk 834:2
Ik wens u een gezegend Pinksterfeest.
Wim Beekman,
classisdominee Fryslân
