Impressie uit de Generale Synode: Hoe bestrijd je zilvervisjes?
Het begon met een aantal belangrijke benoemingen. Deze zijn in comité zoals dat heet, omdat het om personen gaat moeten genodigden en de pers zich even verwijderen. Inmiddels zijn de benoemingen openbaar en heeft iedereen kunnen lezen dat ds. Kees van Ekris de opvolger van ds. René de Reuver wordt. Ds. van Ekris hield een vurig pleidooi voor moed, maar ook voor schroom. Het sloot goed aan bij het volgende onderwerp ‘het spreken van de kerk’, een tere kwestie. In de kerk zitten verschillende mensen met allen een eigen mening. Hoe kun je namens allen spreken? Altijd zullen een aantal gelovigen het er niet mee eens zijn. Met de ‘placemat methode’ gingen we als synodeleden in groepen van vier aan de slag, aan de hand van een casus, met de vraag: Wat is wijsheid wanneer het gaat om het spreken van de kerk anno 2025? Het leverde een interessant gesprek op dat tot nadenken stemt. Misschien kunnen we dit ook bespreken als kerkenraad of gemeente?
De volgende dag gingen we verder met ‘het spreken van de kerk’. Ds. Coen Wessel is op dit moment de voorzitter van de Raad van Kerken in Nederland. Hij hield een pleidooi vóór het spreken van de kerk. Ik noteerde snel in mijn aantekenboekje ‘De Kerk spreekt zich uit voor waardigheid van mensen en wil niemand uitsluiten. Dat betekent dat je niemand uitsluit ongeacht geslacht, geloofsovertuiging, huidskleur en land van herkomst’.
Daarna volgde een onderwerp dat op het eerste gezicht nogal saai klinkt ‘Revitalisering archiefzorg binnen de Protestantse Kerk’. In de inleiding van het bijbehorende stuk staat: ‘De Protestantse Kerk in Nederland maakt al eeuwenlang deel uit van onze samenleving. Haar geschiedenis is het verhaal van een gemeenschap die – met vallen en opstaan – de weg van het geloof wil bewandelen. In onze archieven leggen we dat verhaal vast. De opgeslagen historie is meer dan een verantwoording of een naslagwerk. Het is het verhaal van de mooie en pijnlijke kanten van onze geloofsreis. Al terugbladerend zien we ook hoe het kerkelijke verhaal verweven is met de lichte en donkere kanten van het Nederlandse verleden. Het maakt ons bescheiden, maar ook hoopvol’. Direct dacht ik aan het archief van mijn gemeente. Eerst stond het in het Theehuis, daarna verhuisde het naar de zolder van De Mande en nu ligt het in een kast. Je ziet dat de zilvervisjes ervan gesmuld hebben. De spreker vertelde over het belang dat een archief op orde is. Hiervoor is een handreiking kerkelijk archief ontwikkeld. Het was een interessant en boeiend verhaal. Toen kwam de vraag bij mij op: ‘Wat doe je wanneer het archief dreigt te worden opgegeten door zilvervisjes?’
Ds. Aafke Nicolai, afgevaardigde van de Synode Fryslân.
Naar alle nieuwsberichten
